حضور تمام قد هلال احمر در 8 سال دفاع مقدس

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کنگره شهدای امدادگر؛ در طی حدود هشت سال جنگ تحمیلی، جمعیت هلال احمر خدمات ارزنده ای ارایه داده است؛ این جمعیت از همان ایام آغازین رزم، نیروهای امدادگر یگان های رزمی به ویژه بسیج را تربیت کرده است. البته خدمات و اقدامات جمعیت هلال احمر تنها شامل مرکز یا شهرهایی که به صورت مستقیم درگیر جنگ بوده اند، نبوده بلکه تمامی شهرها را شامل می شد. برهمین اساس جمعیت در مراکز تمامی استان ها واحد امداد جبهه را راه اندازی کرد. کاری که به منظور تامین نیروهای درمانی و خدماتی انجام می شد.

همچنین این جمعیت در تأمین نیروهای مورد نیاز جبهه از جمله پزشک، امدادگر، راننده، نیروهای خدماتی، آشپز، نیروهای تاسیساتی و … هم کوشا بود.

جنگ در ذات خود حوادث زیادی به همراه دارد؛ بدون پرسش و پاسخ بسیاری کشته می شوند، بسیاری زخمی. همین امدادرسانی را واجب می کند؛ حتی واجب تر از واجب. هلال احمر همیشه نیروهای آماده و آموزش دیده به همراه دارد. نیروهایی که بی شباهت به سربازان نیستند. همیشه آماده اند و همیشه حاضر به یراق. در هشت سال جنگ ایران و عراق هم امدادگران کم نگذاشتند. نیروهای امدادگر به صورت گروهی در مراحل مختلف جنگ حضور یافتند؛بعنوان نمونه در قالب گروه ۱۰۰۰ نفری با عنوان محمد رسول الله (ص) و گروه های ۴۰۰ نفری باقاغرود نیشابور و….

تجهیز و راه اندازی واگن های بیمارستانی قطار

امدادرسانی تنها در زمان عملیات نیست. خیلی ها مجروح می شوند، مجروحانی که طی روزهای متمادی به مراقبت و رسیدگی نیاز دارند. در این هشت سال، جمعیت هلال احمر ایران نقاهتگاه هایی را برای مجروحان برپا کرده بود. نقاهتگاه هایی هم در مناطق جنگی و هم در پشت جبهه ها. با تکیه بر همین نقاهتگاه ها بود که امدادگران در کنار پزشکان و پرستاران در امور درمانی مجروحان مشارکت داشتند.

البته در کنار این نقاهتگاه ها، بیمارستان های صحرایی و دیگر مراکز درمانی هم بودند. اما بیمارستان با دست خالی نمی شود؛ هم تجهیزات می طلبد هم امکانات. خیلی وقت ها به همت جمعیت هلال احمر ایران آمبولانس برخی از یگان های نظامی بویژه بسیج و برخی از مراکز درمانی و بیمارستان های صحرائی در مناطق جنگی تأمین می شد.

در کنار اینها جمعیت هلال احمر ایران در ستادهای انتقال مجروحین جنگ هم عضو بود. این ستادها در فرودگاه ها و ایستگاه های راه آهن مستقر و نیروهای جمعیت در جابه جایی مجروحان هم در تلاش بودند. آنها در کنار نیروهای سایر ارگان ها و با آمبولانس هایی که در اختیار داشتند، مجروحان را به بیمارستان ها منتقل می کردند.

اما یکی از مهم ترین فعالیت های جمعیت هلال احمر در دوران دفاع مقدس که کمتر بدان اشاره شده، تجهیز و راه اندازی واگن های بیمارستانی قطار است. البته جمعیت نیروهای مورد نیاز و کادر درمانی مربوط را هم تدارک می دید. به ویژه در زمان انجام عملیات ها و وقت هایی که لازم بود مجروحان همان وسط عملیات از جبهه خوزستان به مراکز درمانی پشت جبهه منتقل شوند.

جمعیت حتی برای مجروحان و جانبازان جنگ هم دست و پای مصنوعی و انواع پروتز می ساخت. همین بود که به خیلی ها انگیزه ای دوباره می داد و راهی جبهه های جنگشان می کرد.

به یاد اسرا؛ از استرداد تا درمان

جمعیت هلال احمر ایران در زمینه اسرا و مفقودان جنگ هم فعالیت داشت. آن وقت ها مرکز امور اسرا و مفقودین وجود داشت و به همت نیروهای جمعیت، نامه های خانواده اسرا در اردوگاه های عراق به خانواده هایشان می رسید. در این مرکز وضعیت مفقودان هم پیگیری می شد.

جمعیت در کمیته حمایت از اسرا و مفقودین هم عضو بود. در این کمیته کارهای مختلفی انجام می شد، مانند انجام مراحل استرداد اسرای مجروح ایرانی از اردوگاه های عراق به ایران. اما این تمام کار نبود؛ خیلی از رزمندگان در مدت اسارت شکنجه شده بودند، زخمی بودند و به درمان نیاز داشتند. در این کمیته امور درمانی اسرا بعد از آزادی هم پیگیری می شد.

البته حواس نیروهای امدادگر به خانواده های اسرا و آزادگان هم بود. اسرا که آزاد می شدند، به خانواده هایشان کمک های بلاعوض می کرد و برایشان سبد کالا می فرستاد.

در هر جنگی هر دو کشور درگیر، هم کشته دارند، هم مجروح و هم اسیر. طبیعتاً تعدادی از نیروهای عراقی هم در ایران اسیر می شدند و مجروح. خیلی هایشان هم به درمان احتیاج داشتند. جمعیت برای برخی از اردوگاه های اسرای عراقی در خاک ایران درمانگاه هایی را راه اندازی، تجهیز و اداره کرده بود.

هلال احمر ایران اردوگاه هایی هم برای مهاجران جنگ تحمیلی راه اندازی کرده بود و برایشان کارهای مختلفی انجام می داد؛ انجام امور درمانی، حمایت روانی، تدارکات، تهیه پوشاک، غذا و…

ماجرای شیمیایی در جنگ، قصه تلخ و جانکاهی است که هنوز گریبان خیلی از خانواده ها را گرفته و رهایشان نمی کند. جمعیت هلال احمر ایران در این موضوع هم ورود کرده و بخشی از کیف و ماسک ضد شیمیایی رزمندگان را تأمین می کرد. البته تأمین تجهیزات شیمیایی در کنار تأمین کیف های کمک های اولیه، برانکارد آمبولانس ها و سنگرهای بهداری مناطق جنگی بود.

تیم های عملیاتی امداد و نجات هلال احمر هم آماده باش بودند؛ آماده باش حضور در مناطق شهری بمباران شده و بعد هم عملیات تجسس در شهرهای مورد هجوم هوایی و موشکی دشمن. با هر عملیات شیمیایی تعدادی از رزمندگان و حتی مردم بی گناه بعضی از شهرها آلوده می شدند.

به مدد جمعیت هلال احمر ایران اداره امور نقاهتگاه شیمیایی در سالن ۱۲ هزار نفری استادیوم آزادی راه اندازی و تجهیز شد و همین قوت قلب بزرگی برای کسانی بود که در عملیات های شیمیایی آسیب دیده بودند. بیماران شیمیایی وضعیت بدی داشتند؛ رسیدگی به آنها متفاوت بود و تخصص ویژه ای را هم می طلبید.

جمعیت، بیش از ۱۰۰ نفر از کارکنان مرکز و استان های مختلف را به دانشگاه امام حسین (ع) معرفی کرد تا دوره های تربیت مربی شیمیایی را در دو ماه آموزش ببینند. در این دوره ها کلاس های مقابله با خطرات بمباران شیمیایی در شهرها هم آموزش داده می شد.

در تمام این هشت سال، جمعیت هلال احمر ایران از پشت جبهه ها هم غافل نبود؛ ستاد جمع آوری کمک های مردمی در سراسر ایران به راه افتاده بود. چادرهایی در نقاط مختلف شهرها برپا بود و مردم هدایایشان را از طریق جمعیت به جبهه ها اعزام می کردند. هدایایی که لبخند بر لب رزمنده ها می نشاند و امیدشان را برای مبارزه دو چندان می کرد.
منبع:روزنامه شهروند