‌داستان کوتاه «چشم‌های بی‌بی»به یاد امدادگر شهید، سیف‌الله حسن‌بیگی؛ سیف‌الله پرچم‌های سیاه عزاداری را در اتاق نصب کرد‌. صندلی چوبی روضه‌خوان را از انباری خانه آورد و در گوشه ‌اتاق کنار پنجره گذاشت. مادر او هم مشغول آماده کردن و چیدن خرما در پیش‌دستی‌ها بود. -سیف‌الله اون سماور زغالی‌رو روشن کردی؟ روضه بدون چایی نمونه! -چشم مادر! داشتم پرچم می‌زدم؛ مگه آقا کی میاد؟ -‌ دو ساعت دیگه‌… تازه همسایه‌ها‌رو هم هنوز دعوت نکردیم… چادر‌‌ سر کنم برم بهشون بگم روضه داریم… -نه مادرجان، شما زحمت نکش؛ من چند جا بیرون کار دارم، سر راه دعوت‌شون می‌کنم… – خدا خیرت...